Upuzun bir yolculuğa çıkıyor ruhum, geride ne varsa umursamıyor, peşine düşmüyor...
Üzülüyor her şeye,
kendisini de alıp gidiyor.
Söyleniyor kendi kendine... Bir şeyler mırıldanıyor sürekli.
"Mutluluğum... Derinlerde bir yerde her zaman. Hiç gün yüzüne çıkmayan,
herkese görünmeyen,
öyle ki kendime bile gösteremediğim bir mutluluk var içimde.
Herkesten, benden saklanan...
Yerini kedere, ve her daim hüzne bırakan.
Sevinçlerimi buruk yaşatan...
Sevinçlerimin içini burkan...
Mutluluk..
Gün yüzüne çıkmayan..
Güne-bakmayan..."
