Karartma

Ellerimde cam parçaları var.

Batık batık. 

Kan içinde ellerim 

Kimin kalbine batırıp bıraktıysam duruyor öylece

Gitmem lazım

Cam kırıklarımı da alıp gitsem 

Yok olsam

Hiç hatırlanmasam artık

Tamir olsa kırdıklarım ben gittikçe 

Uzaklaştıkça iyileşse yaraların

Ellerim bu kadar acımasa artık

Dünyanın en temiz şeylerini ellerim kirletti belki

Belki ben zaten bunun için geldim dünyaya

Pislik yapmaya

Kötü olmaya 

Çok yorgunum artık

Kaldıramıyorum ağırlığını

Halbuki bu böyle değildi hiçbir zaman

Ne zaman bu kadar parçalandı ellerim

Koyulaştı mı kalbim?

Ring

Yalnızlık. Bu dünyada yaşamayı en sevdiğim şeylerden biri. Kendi kendime kalmak, kendimi dinlemek, bazen eskiden mutlu olduğum anları düşünüp gülümsemek ve kaçınılmaz olarak yaşadığım hiçbir kötü anıyı da atlamamak.Ne garip ki hayatta kim olduğumu bilemiyorum bazen.Bu hayattan ne istiyorum ne yaparsam çok mutlu olacağım ve dönüp arkama bakmayacağım, ne yaparsam işte bu diyeceğim, işin kötüsü bilmiyorum.Ben sanıyorum ki aklıma ne geldiyse yaptım sonuçlarından pişman olmamaya çalıştım çoğunlukla da olmadım.Işin ucunda kalp kırmak göründüğünde işler biraz değişiyor. Bu zamanlar ve olaylar için kendimi hiçbir zaman ve hiçbir şekilde affedemiyorum. Aynısını bana yapanları da affedemediğim aşikar.Kendimi duygusal bir döngünün içine soktum, çıkaramıyorum.Bu hayatta ne aradığımı bilmiyorum. Ama insanların kalbini kırmaya gelmediğimi biliyorum.Her fırsatta hüzünlendiğimi her fırsatta mutsuz olunacak bir sebep bulabildiğimin farkındayım. Belki doğuştan böyleyimdir, içimde mutlu olmama yetecek olan ne kadar çok şey varsa belki onun tam tersinden de o kadar barındırıyorumdur.
Mutluluk da mutsuzluk da etrafındakilere yayılan şeyler. Bu sebepten öyle büyük planlar yapmamalıyım hayatta. Öyle planların içine dahil olmamalıyım.
Her şey değişiyor çünkü içimde ve buna dur diyemiyorum. Aklım almıyor. Dizginlenemeyen bir değişim içinde dönüp duruyorum.
Bunu sadece ben yaşıyor olamam. 
Nasıl başa çıkılıyor peki? 
Insanlar hayatlarındaki bu köklü duyguyu nasıl yola getirebiliyorlar? 
Neden değişiyor her şey bu kadar ve buna rağmen bazı şeyler nasıl bu kadar aynı kalabiliyor?

Uyku Öncesi Sarhoşluğu

Nasıl değişiyor insan
zaman geçtikçe

Ben hiç bilmezdim böyle değişebileceğimi
inanmazdım hiç
yeni yeni şarkılar keşfediyorum
öğrendiğim, her gün öğrendiğim başka şeyler oluyor
defterlerimin arasından, başka şeyler ararken
başka şeyler buluyorum
eskiden yazdığım satırları görüyorum
bir dönem geçmiş kocaman
büyümüş müyüm
değişmiş miyim
umudumu geri almışım hayattan
iyi ki gitmişsin
iyi ki o kadar kötü şeyler yaşamışım

mızıkalı şarkılar bana hep geçmişi hatırlatıyor
bu sefer özlemekten farklı

hayat her gün değişiyor
her gün başkalaşıyorum
kalbim değişiyor

ağzımın tadı değişti
sevmediğim, tadına bile bakmadığım şeyleri merak eder oldum
bu her şey için geçerli

kendime dışardan bakıyorum
son yıllarda ne kadar yaşlandığımı görüp
panik yapıyorum

boşa mı geçirdim zamanlarımı
an'ın değerini hep bilebildim mi?

bugün yürürken mutluluk kapladı içimi
sahip olduklarıma şükrettim
şimdiye kadar yaşamış olduğum ne varsa
onların beni bugüne getirdiğine
bugüne hazırladığına
bugünkü mutluluğumun, bilmediğim şeyler tarafından planlandığına
inandım

önümde çeşit çeşit yollar
hangisine istersem ona devam ettim hep
neyi izlemek istediysem onu izledim
neyi dinlemek geldiyse içimden onu dinledim

şimdi kendimi dinliyorum
bazen en güzel şeyleri hayat çıkarıyor karşıma
önce en kötüsünü yaşatarak.

- Çocuk -

Mevsimler geçtikçe,
başka yollarda yürüyüp, başka rüyaların içine girdikçe,
siz hayatımdan gittikçe,
yeni şeyler gördükçe,
yeni yemeklerin tadına baktıkça,
her başka şarkı keşfimde,
her filmden sonra,
büyüyorum…
Sizi terk ettikçe,
insanlarla tanıştıkça,
güldükçe,
ağladıkça,
bir çocuğun büyümesine,
dünyayı tanımasına,
her şeyi ilk kez görüşüne tanık olurken
onunla beraber büyüyorum
sizinle büyüdüğüm gibi…

Sevgiyle...