Bu ağaçlar,
bu rüzgar sesi...
Dalgalar...
Hepsinin ortasında yapayalnızım. Hepsi üzerime geliyor..
Hangi ışıkla aydınlanmış olursa olsun, ürkütüyor kocaman yalnızlığıyla...
Dağılmış eşyalar, bu eskilik.. Eskiye dair her şey, uzaktan kulağıma ulaşan insan sesleri...
Bağırışlar, davetler, fısıltılar...
Korkuyorum yalnızlığımdan, her şeyi yapabilir o çünkü..
Güçlü..
Ama yaşadığımı da sadece yalnızken fark edebiliyorum.
Çelişkiler içinde hayat!
Eskilerle dolu...
Kırık dökük...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder