Ama Ben Çok...

Derin nefesler alıyorum, karanlıkta,
buz gibi havada bile mutluyum,
ilk kez.
İçimdeki melankoli hiç bitmeyecek biliyorum,
ama başa çıkmayı akıl edebiliyorum en azından,
bu da iyi bir şey değil mi?
Esir olmuyorum.

Başım dönüyor, soğuktan, mutluluktan, kokundan ve yukarı bakmaktan.
Kendime bakıyorum yukardan, başka bir dünya içindeyim sanki,
olduğu yerde duruyor benim dünyam,
hiç hayal kırıklığına uğratmıyor,
kalbimi kırmıyor.

Öyle güzel ki burnumdaki koku, hiç bitmesin istiyorum.
Hiç bitmesin,
ben hep böyle güvende hissedeyim, ellerimi hep sen tut,
hiçbir zaman yanılma.

Dünya sadece bana güzel görünüyor biliyorum.
Benim dünyam çünkü bu,
sen varsın,
ben varım.
Gerçekleşen hayallerim, gerçekleşmeye çok yakın planlarım,
biz,
ve kelimelerim.
Senden duyduklarım,
aklıma gelenler.
İçimden susmadan söylediklerim,
ettiğim dualar,
hissettiğim tüm güzel şeyler.
Hepsi sen,
hep sen,
biz.

Dünyamda sadece ikimiz.


-hiçbitmesin-