- Kurgu -

Masal anlatayım gel,
ama mutlu değil hiç,
mutlu sonu yok.
Masalı anlatmadan sonunu söyledim,
ne önemi var ki artık?
Sonunda mutlu bir şey olmuyorsa neden anlatayım ki?
Sonunda mutlu olmuyorsak ne anlamı var ki yaptıklarımızın?
Ne bileyim.
Ağlayamamak diye bir başlık gördüm bugün sözlükte
tam benim durumum bu şimdi,
ağlayamamak
tanımını bile yapamıyorum
gözlerim doluyor
sebebi de yok
belli değil neden böyle olduğu
herhalde boşluktan
insanlara kötülük yapmaktan
üzmekten
ama ağlayamıyorum artık
zamanında çok ağlamaktan
çok hayal kırıklığına uğramaktan
çok hayal kurmaktan.
çok hayal kurmayacaksın demek ki
her şeyi yaparım ederim demeyeceksin
hep kendini ama hep de başkalarını düşünmeyeceksin
ben kendimi hiç düşünmedim
hep başkası mutlu olsun yeter dedim
dedim
dedim
dedim
sonunda kendim mutsuz oldum işte
bak ağlayamıyorum bile
ama zaten neden ağlayacağım ki ben istedim böyle olmasını
çok hayal kurmak da ağlatıyor insanı demek ki
ben artık hayal kurmaktan vazgeçtim
bir şeyin olacağı varsa olur zaten neden kuruyoruz ki
kurduğumuz anda gerçek de olmuyor
hemen gerçek olsun istiyoruz mal gibi
en iyisi hiçbir şey istememek beklememek demiştim bir keresinde
taa lisedeyken
o zamanki defterlerimden birine yazmıştım hatırlıyorum
unutmuşum işte
sonra başka şeyler istemeye ve bir şeyler beklemeye devam etmişim hep
söylediğimi unutup
hep kötü şeyleri yok sayarak erteleyerek
boşvererek yaşamaya devam ediyoruz hem de güya gülerek
ben öyle yapmayacağım artık
bu kötülüğü yaşayacağım
çünkü daha kötüsünü de yaşadım zaten
ondan kötü olamaz biliyorum
sadece zaman lazım hep olduğu ve herkesin dediği gibi
zaman geçsin diye filmler diziler izlemeyeceğim artık
zaman çabuk geçsin de unutayım demeyeceğim
geçmezse geçmesin
hile yapmayayım
bir şey yaptıysam bunun getirdiklerini ne kadar kötü üzücü pis de olsa
yaşamalıyım
çünkü zaten erteledim
herkes her şeyi erteliyor
sanki her şey hep bizimmiş gibi
değil işte
belki yarın ölürüm ölürken de düşünürüm dün keşke şunu şöyle yapmasaydım diye
değer verdiğim şeyleri elime aldıkça onlar başka şeyleri önemsediler,
ben de sıkıldım
ben hep daha değerliyimdir sanmıştım artık
hele zorlukla mücadele etmiştim o kadar beklemiştim sabretmiştim sevinmiştim geldiğinde
ama öyle değerli değilmişim ki gelmesem de olurmuş
kalbimi her gün kıran şeylerden uzaklaşacağım artık
bu kendim bile olsam böyle yapmalıyım
kolay olan her şeyi zorlaştırmayacağım
kim neye değer veriyorsa gitsin onunla yaşasın
ama sonra da kaybettiklerine üzülmesin
çok yoruldum yazmaktan
düşünmekten
ama artık ağlayabiliyorum
ama artık ağlamayacağım
ben elimdeki şeylerin değerini hep elimdeyken bildim
gittiklerinde de yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım
bu konuda şanslıyım
ama kimseye bir faydası yok.