Aklım paranoyayla dolu.. Uyuşuk.. Düşünemiyor, sürekli uyumak istiyor..
Uyku halinde hayat.
Tembel gözlerim, yorgun. Bakmak istemiyor hiç kimseye, kimseye...
Baktıklarını görmüyor, gördüklerini anlamıyor.
Ellerim.. Uyuşuk. Kimseye inanmak istemiyor, onlar da paranoyak...
Saklanıyor, uzanmıyor kimseye. Hiçbir şeye...
İsteksiz. Titrek...
Kulaklarım duymuyor güzel şeyleri.. Kötülükler fısıldıyor sürekli, sürekli kötü şeyler var kulaklarımda... İnanıyor duyduklarına.
Dilimden söylemek gelmiyor hiçbir şey. Hiçbir şey anlatmak istemiyorum.
Duyurmak istemiyorum aklımdakileri kimselere, bilmesinler, görmesinler, beni beklemesinler istiyorum.
Hepsi beni bekliyor. Anlatmak istemiyorum, duymak istediklerini söylemek istemiyorum, yapmak istediklerini yapmak istemiyorum.
Sevmek istemiyorum kimseyi, konuşmak, görmek, duymak..
Kokusu olmayan şeyleri istemiyorum.
Olmayan şeylere varmış gibi davranmak istemiyorum.
Olmadıklarını gösteremiyorum.
Olmadıklarını görmüyorlar...
Beni bekliyorlar..
Ayaklarım, aklım, ellerim...
Hiçbiri gitmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder