İçimde hiç bilmediğim müzikler çalıyor geceleri.
Karanlıktan aydınlığa yürür gibi,
sana geliyorum, önümü arkamı sağımı solumu bilmeden.
El yordamıyla ve burnumdaki kokunla peşinden geliyorum.
Her seferinde seni buluyorum.
Bulutların üzerine çıkmam gerekse de,
başka başka sokaklara girmem gerekse de.
Şikayet etmiyorum hiç, hoşuma gidiyor.
Artık yalnız olmayı eskisi gibi istemiyorum.
Ruhum sıkışmıyor, dünyanın sonu gelmiyor düşündükçe.
Aksine her şey daha güzel şimdi.
Dünya daha güzel.
Bunun adı ne ki?
Geçecek mi sahiden bir gün?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder