Beklenmeyen

Tanımazsın ki sen beni... Adımı bilmezsin. Söyleseler, ilk defa duymuş olursun.
Ama ben seni tanıyorum. Adını biliyorum. Yüzünü.. Seni en çok seven, sana aşkla bakan, bana aşkla nasıl bakılırmış öğreten kadını tanıyorum. Seni biliyorum. Sizi...
Birbirinize bakışınızı... Aşkınızı...
Kıskanmıyorum hayır, yanlış anlama. Sevgiyle bakıyorum size, belki imreniyor olabilirim ama kıskanmaya kıyamayacağım kadar güzelsiniz siz...
Güzeldiniz...
Hala güzelsiniz.


Sen beni bilmezsin, ama ben seni biliyorum.
Seni en çok seven kadını biliyorum.
Sana bakışını...
Bir de hasta olduğunu biliyorum. Hastalığını...

Çok uzaklardan sana bunları yazıyorum. Kendimi, seni en çok sevmiş kadının yerine koyarak, onun yaşadığı acının yüzde birini bile yaşayamayarak belki...
Benim de kalbim ağrıyor ama onunki gibi değil elbette..
Arkanızdan bakıyorum şimdi...
Sen gittin.
Biz kaldık, seni en çok sevenler bir de...

Senin için bir şey yapamayacak olmam çok kötü. Üzgünüm.
Sen beni tanımasan da...
İyi uykular diliyorum.
Huzurla.


"Artık bu hayatta olmayan insanlar için dua etmekten başka bir şey yapamamak çok zor.. Çok saçma.."