- Aralık -

Senin suçun yok biliyorum
yılın son otuz gününe senin adını vermeleri senin suçun değil
ama üzgünüm
yine de suçlamak için bir şeyler aradığımda
her zaman yaptığım gibi,
karşıma sen çıkıyorsun en çok
senin adın
aralık.
hep kışsın, hep soğuk.
ayazın ortasında kalıyorum sen gelince
üşüyorum
havadan değil
yaptıklarından
alıp götürdüklerinden..
ben kötü şeyleri hep yılın bu zamanında yaşadım
suçum yok mu diyorsun şimdi?
senin soğuğuna bıraktım hep sevdiklerimi
senin soğukluğuna açtım penceremi her nefessiz kalışımda
hep götürdüklerin var aklımda
ve yılın bu zamanında hep mutsuzum ben
tüm çabalarıma rağmen
hüzün bile mutlu kalıyor mutsuzluğumun yanında
sevmiyorum seni
istemiyorum hiç
senin adınla başka şeylere kızıyorum belki
kolay geliyor, karşımda, içimdekileri kusacak bir isim olması herhalde
bilmiyorum
bildiğim ama hatırlamak ya da düşünmek istemediğim şeyleri hatırlatıp durma
mutsuzluğumu yüzüme vurma
o aralığı kapat
gösterme bana kötü yüzünü artık
daha kaç kişi gidecek hayatımdan
senin soğuk topraklarına
ben daha ne kadar devam edeceğim üşümeye onları düşündükçe?
seninle alakalı değil biliyorum
ama elimde değil işte
senin yüzünden
bu mevsim gidenleri geri getirememe mevsimi sanki
çaresizlik
hüzün
yas mevsimi.
aralıktan gelen soğukla ürperme mevsimi...