Aralık 15, 2011

- Durak -



Dilimin ucunda hepsi.
Tutamasam, söylesem,
belki her şey değişecek,
belki kalbini kıracağım
belki kalbimi.
Aradım buldum istediklerimi
karşımda duruyor
bakıyorum
ama görmüyor beni
boşluğa bakıyorum sanki
gülümsüyorum
kalbim acıyor
ağrıyor
yangın yeri gibi oluyor etrafım
müzik yükseliyor
öyle de içime işleyen bir ses ki bu
duruyorum işte karşında
söylesene
merak ettiğimden değil
biliyorum zaten belki de
ama söyle işte
sen söylemedikçe olmayacak
içimdeki kötülükler gitmeyecek
söyle
durma öyle
bakma
biliyordur nasılsa deme
bilmiyorum artık
hiçbir şey bilmiyorum.
bomboş hayat
ıslak
ıslanıyorum sürekli,
saçlarımdan, gözlerimden akıyor söyleyemediklerin
ve söyleyemediklerim olacak şimdi benim de
inadına
içimden gelmeyerek
canım acıyor çünkü
sen acıtıyorsun
nasıl acıttıysan öyle
nasıl iyileştirdiysen
şimdi iyileşen yerleri tek tek kırıyorsun
farkında mısın?
Alıp başımı gitmek isterdim eskiden
kendimden kaçamam ki derdim sonra
sanki istesem ve kaçabileceğime inansam
gidebilecekmişim gibi
şimdi de alıp başımı gitmek istiyorum
gör diye
asıl boşluğu sen gör diye
hak ettiklerimi ve hak etmediklerimi düşünüyorum
ikisi de bu değil
biliyorum.
arkama bakıyorum
omuzlarımda boşluk var,
ellerinin olduğu yere bakıyorum
düşüyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder