Devam et. Devam et, herkesi üzmeye, onu üzmeye devam et. Haksızlık yapmaya devam et, kendini kapatmaya. Hiç deneme anlatmayı, hiç bakma yüzüne, hiç inanma anlayabileceğine, anlayabileceklerine. Herkes sen gibi değil çünkü evet, herkes yargılar, sen yargılamazsın. Sen hep en iyisini bilirsin. Senin gibi bakmaz kimse olaylara, senin gibi anlamaz, o da anlamaz, anlatma hiç kimseye derdini, derdin de yok ki senin zaten. Her şeyi tek başına yaşa, kendinle yaşa, kendinle konuş, parmaklarınla konuş, kalemlerinle anlat. Kimse bilmesin, kimse elini uzatamasın. Yalnız kal. Hep bunu yaptın zaten, hep buydu asıl ustalığın, hep sendin her şeyin sebebi ve sonucu. Üçüncü kişi giremedi hiç, sokulamadı hayatına, ne kadar yakın olurlarsa olsunlar, dinleyemediler seni, sen gibi. Anlatmadın çünkü. Korktun. Korkak.
En iyi sen değerlendirirsin, en iyi sen yargılamadan dinlersin, tabi. Başkalarıyla her şeyi paylaş ama kendini hep kapat. Konuşma. Sus. Yaz. Kimse okumasın. Kimse bilmesin. Kimse duymasın. Ama herkes anlasın. Aklını okusun. Hissetsin. O kadar kolay çünkü... Anlayınca ne olacak hem, ne çaresi?
Gönder herkesi, uğurla. Yalnız kal. En çok bunu yapabildin zaten. En çok kendinle mutlu oldun, kendinle kavga ettin, kendini cezalandırdın, kendine bakmadın, kendini düşündün, kendini yargıladın, kendini mutsuz ettin, mutlu oldun ama kendini mutlu etmedin. Başkaları hiç yakınında olmadı. Halbuki izin versen... İzin verseydin...
Kötüsün işte, kendine kötülüğün. İkiyüzlülüğün, acımasızlığın kendine. Sevgisizliğin, yargıların kendine. Kendini sevdiğin gün düzelecek her şey, ama onun farkında olsan da umursamayacak kadar kötüsün.
Her şeyin kendine. İnançsızlığın, güvensizliğin, nefretin. Nasıl böyle oldun bilmiyorum, nasıl uzaklaştın bu kadar kendinden, nasıl tanıyamadın, nasıl sevemedin?
Her şeyi kıpkırmızı yapabildin de kendin neden/nasıl siyah kaldın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder