Nisan 27, 2010

Son Defaymış Gibi


Karalamaca haliyle devam ederken ve dinlerken en güzel ve sakinleştirici şarkılarımı, bahar üçüncü adımını atmaya hazırlanırken, mayısı beklerken, yani en sevdiğim ay’ı… Güneşli günler devam ederken, günler uzun uzun batarken, incecik giyinmeye hazırlanırken, güneşten hapşırmaya başlarken artık, gezme modunda vakit geçirirken, kıpır kıpırken kısacası, baharın tam ortasındayken…

“Önümüz yaz” huzurunda derin nefesler alırken, elimiz hala kalem tutuyorken, el yazımızı hala unutmamışken aslında, eski şarkıları özlerken biraz, eski arkadaşlıkları, eski ‘biz’i özlerken…

Umutlu olmaya söz verirken, yeni cümleler kurarken, ama aslında hep aynı şeyi anlatırken, hepimiz tek bir şeyden bahsederken, hepimizin derdi aynıyken ama farkında değilken…

Hayatımıza insanlar sokarken, hayatımızdan insanları gönderirken, bazılarını geri çağırırken, bazılarını geri getiremezken, bazılarını hatırlamak bile istemezken…

Yeni filmler beklerken, hikayeler anlatırken, hayal kurarken, dondurma yerken, denize bakarken, uzaklara gitmek isterken, aslında burada yokken…

Yaşadığımızın ne kadar farkındayız?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder