"Hatırla o günü..." diyor Tanju Okan.. Mütemadiyen "geceler bitmiyor ağlıyorum artık" kısmını söylüyorum bugünlerde.. Gözlerim doluyor.
Gözümün önüne toplanmış eşyalar geliyor, senin eşyalarını ne yaptılar acaba?
En son ne yedin ne içtin onu düşünüyorum... Anlamsız evet. Ama böyle..
Ben hala inanmadığımı fark ediyorum, gittiğine, artık bu hayatta olmadığına inanamıyorum, hala. Kim böyle bir şeye inanabilir, açıkçası aklım da almıyor..
Kendimi terk edilmiş gibi hissediyorum. Hayattaki her şey beni terk ediyor, seni düşündükçe. Söylediğin şarkılar geliyor kulağıma, en acısı bu biliyor musun.? En çok o zamanlarda mı sana çok dikkatli bakmıştım acaba, en çok o zamanlarda mı mutlu olduğunu fark etmiştim.. Bilmiyorum.
Böyle işte.
Çok değişik şeyler yaşatıyorsun bana, yokluğunla. Aklımı kaçıracak gibi oluyorum, ellerim titriyor, midem bulanıyor, kontrol edemiyorum. Kabul edemiyorum.
Her şey öyle anlamsız, öyle değersiz ki ölümü düşününce...
Üç yıl oldu.
Adınızı unutmadılar, en azından öyle görünüyor. Yarın yine sizi anarak, bu çalışma koşullarının ne kadar insani olmadığını falan tartışacaklar. Çektiğimiz şeylerin süresi kısalsın diye..
Ama keşke sizin ömrünüzü kısaltmadan önce düşünebilselerdi bunu...
Biz de kol kola gidebilseydik yarın oraya..
Biz orda olacağız bu sefer.
Ben senin için orda olacağım.
Çalıştığım saatler o kadar umrumda değil, zaten umutlu da değilim bir şeylerin değişeceğinden.
Ama ben de ordayım.
Sana yakın olayım diye.
Olmadığını düşünürken tek başıma, aklım yerinde dursun diye belki de.
Zaman geçiyor çok çabuk...
3 yıl oldu bile. Büyümüyorsun artık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder