
Rüzgar vuruyor omuzlarıma.
Geceye...
Üşüyorum.
Ellerim, seni arıyor, karanlığın içinde.
Hep aradı.
Dokunduğum her yerde sen varmışsın gibi temkinliydim,
gözlerim kapalı da olsa, hissedecektim, biliyordum.
Orada olmalıydın tam o an.
Oradaymışsın.
Buldu ellerim yüzünü,
karanlık aydınlık oldu.
Çabuk çabuk yürüyorum şimdi. Ellerim çok boş kalmasın, ellerini tutsun diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder