Çok değişik be bugün. Yani yazmasam olmazdı, düşünmesem hiç olmuyor. Bir insanı gönderirken hayatımızdan, sonra onun olduğu dönemi nasıl anıyorsak, özlüyorsak o zamanki kendimizi, bunun da farkı yok.
Bir dönem bitiyor bugün. Bunun ilginç olan kısmı, buna hazırlanmaya fırsat bulmuş olmamız. Beklenen bir şeydi, sürpriz olmadı, sonradan fark etmedik. Farkındayız ve hangisi daha kötü bilmiyorum. Bir anda bir şeyin bittiğini fark edip şaşırmak mı, yoksa bitişine hazırlanmak mı?
Dünyada efsane olmuş, insanlara, bize, ufacık gibi görünen hiçbir şeyin aslında ufacık olmadığını, görünenin arkasına bakmayı düşündüren, öğreten bir şeydi bu, tarihte.
İnsanlar ders çalışmaya üşenirken, sayfalarca kitaplar okuyup, araştırmalar yapıp teoriler ürettiler.
İnsanlar büyüdü bir diziyle.
Gençliklerine, tarihlerine bir işaret oldu, evet oysa sadece bir diziyken.
Bugün, her şeyin sonunda olduğu gibi yine hüzün var. Benim için o kadar da hayati mesele olmamasına rağmen üstelik, panik yapıyorum, olmaz olan olmuş gibi.
Bir alışkanlığımızdan vazgeçmek zorundaymışız gibi, bir şeyi beklemeye odaklanmış hayatlarımız değişecek şimdi.
Bir bağ kopacak, geçmiş zaman olacak altı sene.
Bugün Lost bitecek.
Her güzel şey gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder